 Wysłany: Wto 11:50, 21 Sie 2018 Temat postu: |
|
| Sara przygotowywala nadzienie do indyka, a ja siedzialem w kuchni, bawiac ja rozmowa. Oboje saczylismy biale wino.Zadzwonil telefon. Poszedlem odebrac. Uslyszalem w sluchawce glos Debry.
-Chcialam tylko zyczyc ci wesolych swiat, mokra klu cho. -Dziekuje, Debro. Szczodrego Swietego Mikolaja. Rozmawialismy jeszcze przez chwile, po czym wrocilem do kuchni i usiadlem. -Kto to byl? 395 -Debra.-Jak sie miewa? |
|
| Wysłany: Wto 11:03, 07 Sie 2018 Temat postu: sas |
|
| -Prosze uprzejmie.
-Dzieki. - Meredith pociagnela wode prosto z butelki. - Jeszcze do niedawna wiedzialam tylko, ze rodzina mojej matki mogla pochodzic z poludnia Francji i ze w czasie drugiej wojny swiatowej albo niedlugo potem wyemigrowala do Ameryki. Mam fotografie mezczyzny, ktory wedle wszelkich znakow na niebie i na ziemi, jest moim prapradziadkiem. Pozuje we francuskim mundurze. Zdjecie zrobiono na placu w Rennes-les-Bains, w tysiac dziewiecset czternastym. Jakos musial trafic do Milwaukee, ale poniewaz nie znalam jego nazwiska, nie moglam duzo zdzialac. Bardzo duzo w tych stronach Europejczykow, naplywali przez caly dziewietnasty wiek. Pierwszy przybyl tam Jacaues Veau, francuski kupiec, ktory ustanowil punkt wymiany towarow na urwisku, gdzie spotykaly sie trzy rzeki: Milwaukee, Menomonee i Kinnickinnic. Opowiedziala Halowi z grubsza o tym, co odkryla od przyjazdu do Domaine de la Cade, trzymajac sie wylacznie faktow. Wyjasnila, dlaczego zabrala fotografie z holu, i wspomniala o utworze fortepianowym, ktory odziedziczyla po babce, Louisie Martin. Ani slowem nie zajaknela sie o kartach. Po wczesniejszej rozmowie w barze miala tego tematu serdecznie dosyc. Poza tym nie chciala Halowi akurat teraz przypominac o stryju. -Doszlas do wniosku, ze twoj nieznany zolnierz nosil nazwisko Ver-nier. -Rodzinne podobienstwo rzuca sie w oczy. Karnacja, rysy twarzy... Moze byc mlodszym bratem albo kuzynem, ale mnie sie wydaje, biorac pod uwage daty i jego wiek, ze jest potomkiem w prostej linii. Synem. - Usmiechnela sie zadowolona. - Jak schodzilam na kolacje, przyszedl list od Mary. Napisala, ze w rejestrach cmentarnych w Mitchell Point, w Milwaukee, znajduje sie nazwisko Vernier. -Jego ojcem byt Anatol Vernier? -Tego nie wiem. Wlasnie zamierzam sie dowiedziec. Moze byc synem Leonie. -Wtedy nie nazywalby sie Vernier. -Chyba ze nie wyszla za maz. -Faktycznie. -Proponuje ci uklad. Jutro najpierw ja porozmawiam z pania O'Donnell, a potem ty mi pomozesz przesledzic losy Vernierow. -Umowa stoi - rzucil lekko, choc w jego glosie na nowo pojawilo sie napiecie. - Wiem, ze wedlug ciebie, przesadzam, ale naprawde bardzo licze na twoja pomoc. Doktor O'Donnell przyjdzie o dziesiatej. -Mhm... - sapnela miekko. Oczy jej sie zamykaly. - Pewnie rzeczywiscie latwiej sie dogada z kobieta. Coraz trudniej bylo Meredith utrzymac otwarte powieki, wiec przestala z nimi walczyc i powoli odplynela w sen. Srebrny ksiezyc wedrowal po czarnym niebie, a daleko w dolinie dzwon odmierzal mijajace godziny. |
|